Poręczenie zabezpieczenia wierzytelności
Poręczenie na zabezpieczenie wierzytelności jest jedną z form prawnych zabezpieczenia wierzytelności. Forma ta zyskała dużą popularność i jest powszechnie wykorzystywana przez wierzycieli celem ochrony przed niepewnymi oraz niewypłacalnymi dłużnikami. Poręczenie zabezpieczenia polega na wskazaniu przez kontrahenta osoby trzeciej, która zostaje poręczycielem. Do dokonania poręczenia może dojść z inicjatywy zarówno wierzyciela, jak i kontrahenta. Tym samym w przypadku, w którym dłużnik okaże się niewypłacalny lub w inny sposób nie wywiąże się ze swojego zobowiązania, spełnić je będzie musiał poręczyciel. W takiej sytuacji wierzyciel występuje z roszczeniem do poręczyciela, który zobowiązany jest do uregulowania zaistniałego długu. Po spełnieniu świadczenia na rzecz wierzyciela dochodzi do zamiany ról. Osoba będąca dotychczas poręczycielem staje się wierzycielem w stosunku do dłużnika głównego. Wówczas nowy wierzyciel ma prawo dochodzenia swoich roszczeń od owego dłużnika.
Umowa poręczenia
Sporządzając umowę poręczenia na zabezpieczanie wierzytelności celem ustanowienia zabezpieczenia w formie poręczenia, osoba trzecia, która zostaje poręczycielem, zobowiązuje się do spełnienia zobowiązania na rzecz wierzyciela, w przypadku w którym nie wykona go dłużnik. Można więc stwierdzić, że w związku z tą sytuacją poręczyciel staje się współdłużnikiem i odpowiada wraz z dłużnikiem solidarnie za zaciągnięte zobowiązanie. Sama umowa poręczenia może zostać zawarta między wierzycielem a poręczycielem, bez wiedzy dłużnika.
W treści umowy określony powinien zostać dług główny. Może on być wyrażony zarówno w wartości procentowej części długu, jak również w postaci kwoty. Istotnym elementem poręczenia na zabezpieczenia wierzytelności jest także określenie wielkości odpowiedzialności poręczyciela. Może być ona ograniczona jedynie do zobowiązania głównego, ale także może obejmować również inne, dodatkowe świadczenia, jak np. kary umowne, czy odsetki za zwłokę. Strony umowy mogą dowolnie dostosowywać jej treść w tym aspekcie. Dodatkowo istnieje możliwość zawarcia w umowie poręczenia zapisu, który zabezpieczy poręczyciela. Zabezpieczenie to polega na ustanowieniu, że wierzyciel będzie mógł wystąpić do poręczyciela z żądaniem o spłatę zobowiązania dopiero wówczas, gdy odzyskanie należności od dłużnika pierwotnego nie dojdzie do skutku. Zapis ten jest powszechnie spotykany w tego typu umowach, ponieważ w momencie stania się poręczycielem powstaje odpowiedzialność solidarna między poręczycielem a dłużnikiem, co w konsekwencji oznacza, że wierzyciel może wystąpić o spełnienie świadczenia zarówno od dłużnika jak i poręczyciela w równym stopniu.
